Η μορφή της ανδρογενετικού τύπου τριχόπτωσης στις γυναίκες παίρνει συνήθως διαφορετική μορφή από ότι η ίδια μορφή τριχόπτωσης στους άνδρες. Η διατήρηση της μπροστινής γραμμής τριχοφυίας είναι σύνηθες φαινόμενο στις γυναίκες, ενώ η διατήρηση μεγάλου αριθμού υγιών τριχοθυλακίων στην περιοχή του αραιώματος κάνει την αυστηρή επιλογή των υποψήφιων γυναικών κατάλληλων για μεταμόσχευση μαλλιών υποχρεωτική.
Δερματοσκοπική μελέτη κάθε μίας περίπτωσης ξεχωριστά είναι απολύτως αναγκαία και διασφαλίζει το αποτέλεσμα, που θα κάνει την διαφορά μετά την μεταμόσχευση μαλλιών ορατή και συγχρόνως δεν θα προκαλέσει βλάβες στα υπάρχοντα μαλλιά μιας γυναίκας.
Η ανδρογενετικού τύπου τριχόπτωση παραμένει το συχνότερο είδος τριχόπτωσης στις γυναίκες αλλά παραμένει υψηλό το ποσοστό των περιπτώσεων άλλου είδους τριχόπτωσης, όπως π.χ. διάχυτου τύπου στις οποίες η μεταμόσχευση μαλλιών δεν έχει ένδειξη.
Η τριχόπτωση είναι σχετικά κοινή σε γυναίκες με περίπου 30% να αντιμετωπίζουν τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό αραίωση στη διάρκεια της ζωής τους. Επειδή η γυναικεία τριχόπτωση τείνει να είναι διάχυτη (λιγότερα μαλλιά ), αντί να δείχνει το χαρακτηριστικό «μοτίβο αλωπεκίας» των ανδρών, καθώς και το γεγονός ότι η μετωπική γραμμή των μαλλιών στις γυναίκες συχνά διατηρείται, υπάρχει η εσφαλμένη αντίληψη ότι η τριχόπτωση στις γυναίκες είναι η σπάνια – αλλά δεν είναι.
Οι ψυχολογικές συνέπειες της τριχόπτωσης μπορεί να είναι σημαντικές και πολλές γυναίκες να επηρεαστούν συναισθηματικά ακόμα και όταν η λέπτυνση βρίσκεται σε πολύ πρώιμα στάδια.
Αυτό εν μέρει, οφείλεται στην υπόθεση ότι ελάχιστες γυναίκες χάνουν τα μαλλιά τους και στην αντίθεση με τους άνδρες που είναι πιο κοινωνικά αποδεκτοί ως φαλακροί , ενώ οποιαδήποτε απώλεια τρίχας στις γυναίκες είναι κοινωνικά απαράδεκτο. Και οι δύο εσφαλμένες αντιλήψεις καθιστούν την αντιμετώπιση της τριχόπτωσης ιδιαίτερα δύσκολο για τις γυναίκες.
Για να προσθέσει το πρόβλημα, το ευρέως χρησιμοποιούμενο φάρμακο, Propecia, δεν ενδείκνυται για τις γυναίκες, ώστε να υπάρχει η αντίληψη ότι η ιατρική πρόοδος στη θεραπεία της γυναικείας τριχόπτωσης δεν είναι τόσο προχωρημένη ή ότι η ιατρική κοινότητα δεν λαμβάνει τη θεραπεία της γυναικείας τριχόπτωσης στα σοβαρά. Τέλος, επειδή η απώλεια τρίχας στις γυναίκες μπορεί συχνά να είναι μεταμφιεσμένη με τα υπάρχοντα μαλλιά, πολλές γυναίκες επιλέγουν να κρύψουν την τριχόπτωση τους από τους άλλους. Το ότι δεν μοιράζονται το πρόβλημά τους τείνει να τις απομονώσει και να κάνουν την δυνατότητα για αντιμετωπίση της τριχόπτωσης τους πιο δύσκολη.
Είναι πιο συχνά κυκλική από ότι στους άνδρες, με εποχιακές αλλαγές αντίστροφες και πιο εύκολα επηρεάζονται από ορμονικές αλλαγές, ιατρικές καταστάσεις, καθώς και εξωτερικούς παράγοντες. Ευτύχημα αποτελεί βέβαια το γεγονός ότι στις περισσότερες περιπτώσεις τριχόπτωσης των γυναικών ο χρόνος είναι σχετικά ήπιος και εξελίσσεται πολύ αργά.
Είναι δε σπάνιο για τις γυναίκες να χάσουν τόσο πολύ τα μαλλιά τους που να μην μπορούν να κρύψουν την αραίωση με δημιουργικές τεχνικές στυλ και είναι εξαιρετικά ασυνήθιστο για τις γυναίκες να αναπτύξουν μια περιοχή που είναι εντελώς άνευ μαλλιών.
Το πιο κοινό μοντέλο της απώλειας τρίχας στις γυναίκες είναι διάχυτη και δεδομένου ότι ένα πρότυπο διάχυσης μπορεί να προκληθεί από μια σειρά από παθολογικές καταστάσεις, εκτός από κοινή γενετική τριχόπτωση, η ενδελεχή αξιολόγηση είναι ιδιαίτερα σημαντική.
Εάν μια υποκείμενη παθολογική αιτία μπορεί να βρεθεί και να θεραπευτεί, η απώλεια μαλλιών μπορεί συχνά να αντιστραφεί.
Η ανάπτυξη νέων χειρουργικών τεχνικών, ιδίως η FUT , επιτρέπει σε πολλές γυναίκες που χάνουν τα μαλλιά τους για να έχουν μια εντελώς φυσική αποκατάσταση. Για εκείνες τις γυναίκες που η ενδείκνυται η αποκατάσταση με μεταμόσχευση μαλλιών , απαιτούνται ειδικές χειρουργικές δεξιότητες για την επίτευξη των βέλτιστων αποτελεσμάτων. Είναι λάθος να υποθέσουμε ότι η τριχόπτωση στις γυναίκες μπορεί να αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο όπως και στους άνδρες.
ΣΤΑΔΙΑ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ
Όχι πάντα, αλλά σε ποσοστό 90% υπάρχει η μπροστινή γραμμή και στα υπόλοιπα μαλλιά διάχυτη αραίωση, με αποτέλεσμα να χρειάζεται ιδιαίτερος χειρισμός αντιμετώπισης με ταυτόχρονη φαρμακευτική αγωγή και λεπτό χειρισμό πύκνωσης, ώστε να μην υπάρχει παρακείμενη καταστροφή τριχοθυλακίων.